Podsumowanie
W pracy tej starałem się opisać to, co w kawalerii najistotniejsze, co decyduje o jej wyjątkowości oraz to, co najgłębiej przemawia do serc Polaków. Jednocześnie wszystko to (symbole kawaleryjskie, wszechstronne oddziaływanie konia na człowieka, przekazywany z pokolenia na pokolenie wzorzec kawalerzysty) są środki, które z powodzeniem można również współcześnie wykorzystywać w wychowaniu.
Kawaleria osiągała sukcesy dzięki wychowaniu wynikającemu ze stylu działania, ze specyficznych zachowań. Te zaś wynikały z wzorców opartych na etosie przekazanym przez tradycję. Wychowanie w tej tradycji uczyniło z kawalerii polskiej elitę armii. Była to elita z wyboru, dyktowana poczuciem wyższości nad innymi rodzajami wojska, ale okupiona trudem obowiązku odpowiedzialnej i rzetelnej, uciążliwej służby, która wzmacniała poczucie więzi, braterstwa oraz kształtowała niezłomny charakter.
Wychowanie w duchu tradycji kawaleryjskich, to przede wszystkim wzorce postępowania patriotyczno-obronnego oparte na kawaleryjskich wzorcach osobowych. Mimo iż wzór osobowy rycerza, później żołnierza ulegał zmianom dyktowanym przez epokę historyczną i ustrój państwowy, do stałego repertuaru pożądanych cech idealnego żołnierza - obywatela należały takie cechy osobowości i działania jak: szlachetność, odwaga, uczciwość, bogobojność, męstwo, honor, lojalność, patriotyzm, przyjaźń, szczerość, karność, samodzielność, odpowiedzialność itd. Kładziono też nacisk na sprawność fizyczną, poczucie własnej godności oraz dumy narodowej. Wzór osobowy to także zbiór postaw wobec ojczyzny, dowódców, kolegów, słabszych, konia itd., które cechował przede wszystkim szacunek.
Rozwijanie wyżej wymienionych cech jest pożądane ze społecznego i jednostkowego punktu widzenia, określa cele edukacji.
Na koniec pragnę nadmienić, iż temat ten jest dla mnie szczególnie bliski z racji pełnionej służby w 25 Brygadzie Kawalerii Powietrznej, czynnego udziału w działaniach integracyjnych środowisk kultywujących tradycje kawaleryjskie oraz zainteresowania sportem jeździeckim (instruktor rekreacji). W swojej działalności staram się praktycznie wykorzystywać nakreślone w mojej pracy teoretycznej wytyczne dotyczące działań wychowawczych. Ciekawym byłoby, moim zdaniem, zweryfikowanie przyjętych na podstawie przeglądu literatury założeń odnośnie związku tradycji kawaleryjskiej i wychowania. Niniejsza praca może być zatem wstępem do szerszego opracowania tego zagadnienia.